در این غروب پر از دلتنگی

 در حالی که خورشید آسمان درپشت کوه ها به خواب می رود

 و آسمـان آبـی, سـرخ و دلگـرفتـه می شود

دلم هوایت را کرده است

 

نوشته های دیگران()

نادان و بیمناکم، چون حکمت و اندیشه ام اندک است...
فلسفه های دید من در تاریکی گم شده اند
هرچه شتاب می کنم، کمتر راه به جایی می برم
چیزهایی مرا در خود می فشرند که بی ارزش اند.

 من از ارزش حقیقی او ناکام مانده ام...
چقدر دشوار است زیستن، وقتی که نمی دانی و نمی دانی و نمی دانی ...
زمان چیست که من اینگونه آسان و آسوده در آن هستم؟
پاسخ، دیواری نامریی ست به امتداد من از هرسو...
من خواهم مرد. تو خواهی ماند.

تو سرشار از من و همه، خواهی ماند و من تبخیر خواهم شد

و خواهم بارید و خواهم فرو رفت و خواهم چرخید.

 من ِ بی من..

 

نوشته های دیگران()

در باغ بی برگی زادم . و در ثروت فقر غنی گشتم

واز چشمـه ی ایمـان سیراب شدم

ودر هوای دوست داشتـن ، دم زدم .

و در آرزوی آزادی سـر بـرداشتـم

ودر بـالای غـرور قـامـت کشیـدم

واز دانش طعامم دادند ، واز شعر شرابـم نوشاندند

واز مهــر نــوازشــم  کـردنــد .

وحقیقت دینم شد و راهِ رفتنم و خیر حیاتم شدو کارِماندنم

و زیبایی عشقم شد و بهانه ی زیستنم .

 

                                                                             ((دکتر علی شریعتی ))

 

نوشته های دیگران()

دل می گیرد و می میرد و هیچ کس سراغی از آن نمی گیرد.

 ادعای خدا پرستیمان دنیا را سیاه کرده

 ولی یاد نداریم چرا خلق شدیم.

 غرورمان را بیش از ایمان باور داریم.

 حتی بیش از عشق

 

 

نوشته های دیگران()

من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هر کسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفای من گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم

 ای یار
خانة ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانة دوست کجاست؟

نوشته های دیگران()

کسی نمی تواند به من بگوید شاعرم ...
[عناوین آرشیوشده]

من و پری
حرفهای قشنگ ...پیچیدگی خاص خودشونو دارن.. هیچ وقت نخواستم حرفامو قشنگ کنم.. که بخواد به دل کسی بشینه.. هیچ وقت نخواستم با حرفای قشنگ کسی رو مجبور به تحمل کردن خودم بکنم هیچ وقت یادم نمیاد کسی از بودن من و حرفام احساس غرور کنه..ذوق کنه.. شاید اگه می خواستم میتونستم .. هیچ وقت نخواستم کسی فکر کنه مثل احمقهای بیکار واسه چیزی که میدونم مال من نیست قصه پردازی می کنم... چند بار امتحان کردم؟؟؟ چند بار اشتباه کردم؟؟ از گدایی احساس متنفرم...ازین که کسی فکر کنه دارم با حرفهای قشنگ گولش میزنم متنفرم...از خودم که هیچ وقت هیچ کس نفهمید که واقعا حرفش چیه متنفرم... نمیدونم...گیجم...خسته ام..ساکتم... حتی نمیدونم این همه شکایت رو چه جوری توو این لعنتی بنویسم.. باز ناشی شدم

مجوع بازدیدها: 3100 بازدید

امروز: 5 بازدید

دیروز: 0 بازدید